Weten is nog steeds geen doen – maar wat wel?
Het is nu vijf jaar geleden dat de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR) het rapport ‘Weten is nog geen doen’ uitbracht. Ook na vijf jaar – inclusief ruim twee jaar corona – nog steeds enorm actueel. Tijd om weer eens te kijken: waarom is weten geen doen, en vooral: hoe zorg je dat mensen wél in actie komen?
Iedereen moet voldoen aan wet- en regelgeving. En dat betekent soms: actie ondernemen, omdat er iets verandert. Informatie doorgeven aan de Belastingdienst, omdat je gescheiden bent. Extra vergunningen aanvragen, omdat de nieuwe regelgeving rond evenementen daarom vraagt. Of zelfs: je complete bedrijfsvoering aanpassen door strengere regels op het gebied van chemische stoffen.
Weten is nog geen doen
Uitleg over dat soort verplichtingen is vaak geschreven vanuit een wet of regeling. Er staat dan, overigens soms al best in begrijpelijke taal, uitgelegd hoe het werkt en wat iemand moet doen. Het idee is, dat mensen op basis van die informatie daadwerkelijk in actie komen. De WRR betoogt in hun rapport ‘Weten is nog geen doen’ dat informeren alleen niet voldoende is. Zij vragen aandacht voor het ‘doenvermogen’ van mensen: een doel stellen, een plan maken, in actie komen, volhouden.
… en dat staat los van je opleidingsniveau
Vaak krijg ik de vraag: maar hogeropgeleiden zijn toch wel in staat om in actie te komen? Het antwoord is nee. Uit het WRR-rapport blijkt namelijk dat het ‘doenvermogen’ vooral te koppelen is aan niet-cognitieve kenmerken, zoals zelfcontrole en temperament. Bovendien: stress is ook van invloed op het ‘doenvermogen’. Denk aan een scheiding, een faillissement, een ontslag. En dat kan iedereen overkomen.
Wat wel werkt: informatie op maat
De WRR adviseert om de keuzedruk vooral bij belangrijke beslissingen en in stressvolle situaties zoveel mogelijk te beperken. Ook pleiten ze voor een meer persoonlijke benadering; maak in een vroeg stadium onderscheid tussen klanten die niet willen of niet kunnen. Bied dan informatie op maat aan. Want relevante content wordt vaker gelezen. Dat is niet alleen in marketingland zo. Ook bij meer ‘functionele’ content is dit het geval.
#hoedan: eerst analyseren
Een van de manieren om dit te doen is de klanten door middel van een aantal vragen beter te leren kennen. Zodat je de informatie die je geeft, gericht kunt aanbieden. Dit vraagt een analyse van de regelgeving. Plus een goed beeld van je bezoeker. Daarna kantel je het perspectief: wat is de werkelijkheid van de bezoeker? Waar komen ze vandaan? Wat is hun behoefte? Wat willen ze weten? Wat is hun situatie? Wat moet je als eerste vertellen en wat kan later? Wat verandert er daadwerkelijk voor ze? Zijn er groepen op wie de regelgeving helemaal niet van toepassing is, of slechts beperkt?
En dan: kantelen
Vervolgens zet je de regelgeving opnieuw in elkaar. Maar dan ‘gekanteld’. Op basis van échte vragen die leven. En met handelingsperspectief, zodat mensen daadwerkelijk in actie kunnen komen. Op die manier komt een gortdroge wet…. terecht in de dagelijkse werkelijkheid van je doelgroep.